Η ζάχαρη παράγεται είτε από το ζαχαροκάλαμο με έκθλιψη ή από το ζαχαρότευτλο με τεμαχισμό, έτσι ώστε να προκύψει αντίστοιχα ο χυμός του ζαχαροκάλαμου ή του ζαχαρότευτλου, ο οποίος στη συνέχεια καθαρίζεται με ασβέστιο. Μ’αυτό τον τρόπο απομακρύνονται οι οργανικές ουσίες, οι πρωτεϊνες και οι χρωστικές και μετά διαβιβάζεται διοξείδιο του άνθρακα, που έχει ως αποτέλεσμα να εξουδετερώνει το πλεόνασμα ασβεστίου. Το επόμενο στάδιο για την επεξεργασία της ζάχαρης είναι η θείωση, κατά την οποία αποχρωματίζεται το παραγόμενο σιρόπι με θειάφι. Για τη μεν ακατέργαστη ζάχαρη ακολουθεί το φιλτράρισμα και στη συνέχεια η αφυδάτωση και η κρυστάλλωση των κόκκων της ζάχαρης, ενώ για την λευκή κατεργασμένη ζάχαρη μετά το ακολουθεί ο αποχρωματισμός με ζωϊκό άνθρακα και έπεται ο χρωματισμός με μπλε ουλτραμαρίν για να εξαλειφθούν οι κιτρινωπές ανταύγειες του προϊόντος, πριν πραγματοποιηθεί το τελικό στάδιο της κρυστάλλωσης.
Μετά απ’όλη την επεξεργασία που υφίσταται η ζάχαρη, καταλήγει ‘‘απογυμνωμένη’’ από θρεπτικά συστατικά και έχει γίνει καθαρά πηγή θερμίδων, καθώς λείπουν εκείνα τα συστατικά που μπορούν να διευκολύνουν τη χρησιμοποίηση των θερμίδων αυτών από τον οργανισμό (πχ. τις βιταμίνες της ομάδας Β ή τα ένζυμα).
Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι η ζάχαρη ουσιαστικά αποτελείται από σκέτες θερμίδες και αποσπά βιταμίνες, ένζυμα και μεταλλικά άλατα που είναι απαραίτητα για τη χώνευση, αφομοίωση και χρήση της από τα αποθέματα του οργανισμού, τα οποία μ’αυτό τον τρόπο γίνονται φτωχότερα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το ασβέστιο και για τις βιταμίνες της ομάδας Β που χρησιμοποιούνται στο συκώτι για τη μετατροπή της χωνεμένης τροφής σε πιο σημαντικά συστατικά, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα από το σώμα.
Κατά συνέπεια, η ζάχαρη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν τροφή, αλλά πιο σωστά σαν ‘‘μη τροφή’’, κι αυτό γιατί από τη συχνή χρήση της δε δυναμώνει αλλά εξασθενίζει ο οργανισμός και οι αμυντικοί ανοσοποιητικοί του μηχανισμοί.
Οι συνέπειες από τη υπερκατανάλωση ζάχαρης
Τα μπισκότα, τα γλυκά, τα αναψυκτικά, οι τυποποιημένοι χυμοί φρούτων, οι μαρμελάδες, οι κονσέρβες, τα φάρμακα, ακόμα και οι οδοντόκρεμες αποτελούν ορισμένες από τις ‘‘κρυψώνες’’ της ζάχαρης, την οποία καταναλώνουμε, πολλές φορές χωρίς να το γνωρίζουμε. Έτσι, η υπερκατανάλωση ζάχαρης έχει από καιρό συσχετιστεί με πολυάριθμες παθήσεις και προβλήματα υγείας.
Η ζάχαρη είναι καταρχήν καθοριστικός παράγοντας για την πρόκληση βλάβης στο πάγκρεας, στον αδένα που παράγει την ινσουλίνη. Κάθε φορά που υπάρχει ζάχαρη στη διατροφή μας, το πάγκρεας αναγκάζεται να κάνει έντονη προσπάθεια για να παράγει την ινσουλίνη, η οποία είναι απαραίτητη για να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί από τα κύτταρα η ζάχαρη που καταναλώνουμε. Μακροπρόθεσμα, μπορούμε να πούμε ότι το πάγκρεας ‘‘εξαντλείται’’ με αποτέλεσμα να μην επαρκούν τα λειτουργικά του αποθέματα για την κάλυψη των αναγκών του οργανισμού. Έτσι, προκαλείται ο σακχαρώδης διαβήτης, που χαρακτηρίζεται από την υπερβολική παρουσία γλυκόζης στο αίμα και στα ούρα.
Η τερηδόνα, που πλήττει σήμερα το σύνολο σχεδόν των παιδιών, είναι μια από τις παθήσεις που συνδέονται στενά με την κατανάλωση ζάχαρης, καθώς η παρουσία της στο στόμα ευνοεί την ανάπτυξη ιδιαίτερων βιοχημικών συνθηκών, που με τη σειρά τους προκαλούν αποδυνάμωση και στη συνέχεια ρήξη του σμάλτου που καλύπτει τα δόντια. Γι’αυτό και δεν είναι αρκετές όσες φορές κι αν πλύνουμε τα δόντια μας μετά το φαγητό, ιδιαίτερα αν το γεύμα περιλαμβάνει γλυκά ή άλλα ραφιναρισμένα τρόφιμα. Κι αυτό ισχύει και με τα ραφιναρισμένα τρόφιμα, γιατί αυτά έχουν πολύ μικρή περιεκτικότητα σε ίνες, η οποία δεν επιτρέπει το μηχανικό καθαρισμό των δοντιών που είναι απαραίτητος για να μειώσει στο ελάχιστο τα υπολείμματα των τροφών που παραμένουν ανάμεσα στα δόντια.
Η ζάχαρη, ως πλούσια πηγή ενέργειας, είναι επίσης εξαιρετικά οξειδωτική ουσία. Όταν κυκλοφορεί στο σώμα σε υπερβολικές ποσότητες δημιουργεί σημαντικές κυτταρικές φθορές. Τα παραδείγματα –ειδικά των διαβητικών-που τυφλώνονται ή παθαίνουν γάγγραινα των δακτύλων των ποδιών είναι πολλά από τις οξειδωτικές επιδράσεις της ζάχαρης είναι πολλά.
Παχυσαρκία, ο καλύτερος φίλος της ζάχαρης!
Μπορεί οι επιπτώσεις από την κατανάλωση ζάχαρης να είναι αρκετές και σημαντικές, αλλά η παχυσαρκία αποτελεί την πρώτη και κυρίαρχη επίπτωση της κατανάλωσης ζάχαρης, κι αυτό γιατί η ζάχαρη αποτελεί στην πράξη ενέργεια σε καθαρή μορφή, η οποία αν δεν χρησιμοποιηθεί αμέσως-πράγμα που ισχύει για την καθιστική ζωή-εναποτίθεται υπό μορφή λίπους στο συκώτι και στον υποδόριο ιστό.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι ξεκάθαρο πως η ζάχαρη τείνει να υποκαταστήσει τις τροφές που περιέχουν φυτικές ίνες, ενώ σε μεγάλο βαθμό έχει οδηγήσει στην ελάττωση της κατανάλωσης γάλακτος. Ωστόσο, η ζάχαρη από μόνη της δεν μας κάνειπαχύσαρκους. Με τη νοστιμιά της όμως, μας παρασύρει να τρώμε περισσότερα γλυκά που είναι γεμάτα θερμίδες.
Ζάχαρη: ένα γλυκό δηλητήριο!
Η ζάχαρη παράγεται είτε από το ζαχαροκάλαμο με έκθλιψη ή από το ζαχαρότευτλο με τεμαχισμό, έτσι ώστε να προκύψει αντίστοιχα ο χυμός του ζαχαροκάλαμου ή του ζαχαρότευτλου, ο οποίος στη συνέχεια καθαρίζεται με ασβέστιο. Μ’αυτό τον τρόπο απομακρύνονται οι οργανικές ουσίες, οι πρωτεϊνες και οι χρωστικές και μετά διαβιβάζεται διοξείδιο του άνθρακα, που έχει ως αποτέλεσμα να εξουδετερώνει το πλεόνασμα ασβεστίου. Το επόμενο στάδιο για την επεξεργασία της ζάχαρης είναι η θείωση, κατά την οποία αποχρωματίζεται το παραγόμενο σιρόπι με θειάφι. Για τη μεν ακατέργαστη ζάχαρη ακολουθεί το φιλτράρισμα και στη συνέχεια η αφυδάτωση και η κρυστάλλωση των κόκκων της ζάχαρης, ενώ για την λευκή κατεργασμένη ζάχαρη μετά το ακολουθεί ο αποχρωματισμός με ζωϊκό άνθρακα και έπεται ο χρωματισμός με μπλε ουλτραμαρίν για να εξαλειφθούν οι κιτρινωπές ανταύγειες του προϊόντος, πριν πραγματοποιηθεί το τελικό στάδιο της κρυστάλλωσης.
Μετά απ’όλη την επεξεργασία που υφίσταται η ζάχαρη, καταλήγει ‘‘απογυμνωμένη’’ από θρεπτικά συστατικά και έχει γίνει καθαρά πηγή θερμίδων, καθώς λείπουν εκείνα τα συστατικά που μπορούν να διευκολύνουν τη χρησιμοποίηση των θερμίδων αυτών από τον οργανισμό (πχ. τις βιταμίνες της ομάδας Β ή τα ένζυμα).
Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι η ζάχαρη ουσιαστικά αποτελείται από σκέτες θερμίδες και αποσπά βιταμίνες, ένζυμα και μεταλλικά άλατα που είναι απαραίτητα για τη χώνευση, αφομοίωση και χρήση της από τα αποθέματα του οργανισμού, τα οποία μ’αυτό τον τρόπο γίνονται φτωχότερα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το ασβέστιο και για τις βιταμίνες της ομάδας Β που χρησιμοποιούνται στο συκώτι για τη μετατροπή της χωνεμένης τροφής σε πιο σημαντικά συστατικά, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα από το σώμα.
Κατά συνέπεια, η ζάχαρη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν τροφή, αλλά πιο σωστά σαν ‘‘μη τροφή’’, κι αυτό γιατί από τη συχνή χρήση της δε δυναμώνει αλλά εξασθενίζει ο οργανισμός και οι αμυντικοί ανοσοποιητικοί του μηχανισμοί.
Οι συνέπειες από τη υπερκατανάλωση ζάχαρης
Τα μπισκότα, τα γλυκά, τα αναψυκτικά, οι τυποποιημένοι χυμοί φρούτων, οι μαρμελάδες, οι κονσέρβες, τα φάρμακα, ακόμα και οι οδοντόκρεμες αποτελούν ορισμένες από τις ‘‘κρυψώνες’’ της ζάχαρης, την οποία καταναλώνουμε, πολλές φορές χωρίς να το γνωρίζουμε. Έτσι, η υπερκατανάλωση ζάχαρης έχει από καιρό συσχετιστεί με πολυάριθμες παθήσεις και προβλήματα υγείας.
Η ζάχαρη είναι καταρχήν καθοριστικός παράγοντας για την πρόκληση βλάβης στο πάγκρεας, στον αδένα που παράγει την ινσουλίνη. Κάθε φορά που υπάρχει ζάχαρη στη διατροφή μας, το πάγκρεας αναγκάζεται να κάνει έντονη προσπάθεια για να παράγει την ινσουλίνη, η οποία είναι απαραίτητη για να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί από τα κύτταρα η ζάχαρη που καταναλώνουμε. Μακροπρόθεσμα, μπορούμε να πούμε ότι το πάγκρεας ‘‘εξαντλείται’’ με αποτέλεσμα να μην επαρκούν τα λειτουργικά του αποθέματα για την κάλυψη των αναγκών του οργανισμού. Έτσι, προκαλείται ο σακχαρώδης διαβήτης, που χαρακτηρίζεται από την υπερβολική παρουσία γλυκόζης στο αίμα και στα ούρα.
Η τερηδόνα, που πλήττει σήμερα το σύνολο σχεδόν των παιδιών, είναι μια από τις παθήσεις που συνδέονται στενά με την κατανάλωση ζάχαρης, καθώς η παρουσία της στο στόμα ευνοεί την ανάπτυξη ιδιαίτερων βιοχημικών συνθηκών, που με τη σειρά τους προκαλούν αποδυνάμωση και στη συνέχεια ρήξη του σμάλτου που καλύπτει τα δόντια. Γι’αυτό και δεν είναι αρκετές όσες φορές κι αν πλύνουμε τα δόντια μας μετά το φαγητό, ιδιαίτερα αν το γεύμα περιλαμβάνει γλυκά ή άλλα ραφιναρισμένα τρόφιμα. Κι αυτό ισχύει και με τα ραφιναρισμένα τρόφιμα, γιατί αυτά έχουν πολύ μικρή περιεκτικότητα σε ίνες, η οποία δεν επιτρέπει το μηχανικό καθαρισμό των δοντιών που είναι απαραίτητος για να μειώσει στο ελάχιστο τα υπολείμματα των τροφών που παραμένουν ανάμεσα στα δόντια.
Η ζάχαρη, ως πλούσια πηγή ενέργειας, είναι επίσης εξαιρετικά οξειδωτική ουσία. Όταν κυκλοφορεί στο σώμα σε υπερβολικές ποσότητες δημιουργεί σημαντικές κυτταρικές φθορές. Τα παραδείγματα –ειδικά των διαβητικών-που τυφλώνονται ή παθαίνουν γάγγραινα των δακτύλων των ποδιών είναι πολλά από τις οξειδωτικές επιδράσεις της ζάχαρης είναι πολλά.
Παχυσαρκία, ο καλύτερος φίλος της ζάχαρης!
Μπορεί οι επιπτώσεις από την κατανάλωση ζάχαρης να είναι αρκετές και σημαντικές, αλλά η παχυσαρκία αποτελεί την πρώτη και κυρίαρχη επίπτωση της κατανάλωσης ζάχαρης, κι αυτό γιατί η ζάχαρη αποτελεί στην πράξη ενέργεια σε καθαρή μορφή, η οποία αν δεν χρησιμοποιηθεί αμέσως-πράγμα που ισχύει για την καθιστική ζωή-εναποτίθεται υπό μορφή λίπους στο συκώτι και στον υποδόριο ιστό.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι ξεκάθαρο πως η ζάχαρη τείνει να υποκαταστήσει τις τροφές που περιέχουν φυτικές ίνες, ενώ σε μεγάλο βαθμό έχει οδηγήσει στην ελάττωση της κατανάλωσης γάλακτος. Ωστόσο, η ζάχαρη από μόνη της δεν μας κάνει παχύσαρκους. Με τη νοστιμιά της όμως, μας παρασύρει να τρώμε περισσότερα γλυκά που είναι γεμάτα θερμίδες.
Έρευνα: του Αλέξανδρου Λαλάκου
Κοινωνιολόγου, Εκδότη του Υγεία Ευεξία